ما انسانها بسیاری از موارد خود را مورد مشاهده قرار می دهیم و با این مشاهده گری علاوه بر اینکه آگاهی بر حالات، افکار و احساسات خود می یابیم بسیاری از تغییرات مهم را در خود ایجاد می کنیم. بسیاری از موارد این منبع در کنار منابع دیگر شناخت خود که در مطالب قبلی به آنها اشاره شد و در مواقعی به تنهایی عمل می کند. برای مثال زمانیکه ما غمگین و یا مضطرب هستیم و یا احساس دردی داریم، سعی می کنیم کاری کنیم و تغییری ایجاد کنیم تا از این وضع رها شویم. توسط خود مشاهده گری می توانیم عادات و رفتارهای نامطلوب را در خود کنترل کنیم. نتیجۀ خود مشاهده گری ، خود هوشیاری (Self Awareness) است. که خود به دو نوع تقسیم می شود:
1.خود هوشیاری مفعولی: فرد در این فرایند تمرکز بر خود جدا از اطراف خود دارد.
2.خود هوشیاری فاعلی: تمرکز فرد بر محیط اطراف بیشتر از خود است.
خود هوشیاری نوع اول اشتغال ذهنی با خویشتن است که در دورۀ هویت جویی در نوجوانی اتفاق می افتد در حالیکه در نوع دوم ، آگاهی از خود موضوعی است بر اساس آنچه دیگران مشاهده می کنند. این نوع خود هوشیاری در اوایل دورۀ نوجوانی قبل از 14 سالگی اتفاق می افتد که اضطراب اجتماعی را نتیجه می دهد. در پست های بعدی راجع به منابع دیگر شناخت خود خواهم نوشت. J
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر